113. Paranoia met partnerships?

Beste Gerard,

Bedankt voor je antwoord. Ik wil even terugkomen op je redenen waarom het opzetten van buitenlandse branches mislukt zijn. Niet dat ik er veel ervaring mee heb, maar in de redenen die je opnoemt mis ik mogelijk een belangrijke reden. Namelijk dat je niet bent gestart met een lokaal iemand. Althans zo heb ik dit begrepen uit je uiteenzetting. Je schrijft dat je goede mensen uit Slowakije en Roemenië de kans wilt geven als country manager om een branche te starten in een ander land in Oost-Europa. Het niet hebben van een relatienetwerk en het niet kennen van een lokale belemmering, kan misschien het grootste obstakel zijn geweest.Betreffende jouw groei ben je dus nu voornamelijk in het buitenland bezig en door je mindere ervaringen in organische groei pak je het nu aan middels overnames/fusies en partnerships.

Zelf heb ik/hebben we nog niet de behoefte om in het buitenland te groeien, zolang er lokaal nog veel marktaandeel te winnen valt. Dit geldt dan met name voor het vermogensbeheer. Hierin groeien we nu organisch en denken we aan fusies en overnames om de groei te versnellen. Enerzijds om de kosten per medewerker te verlagen, anderzijds omdat dat groei mogelijkheden biedt om nieuwe producten te lanceren waarvoor je een bepaalde schaalgrootte nodig hebt.

Voor de andere tak van sport die we doen, namelijk brokerage speelt het internationale aspect veel meer. Maar dat kan ook centraal vanuit Amsterdam middels buitenlandse mensen te plaatsen aan onze desks.

Ik wil nu even terugkomen op je betoog om met partnerships groei te realiseren. Hoe voorkom jij dat je partner op een dag tegen je zegt: ‘Gerard, bedankt voor de samenwerking. Ik heb van je geleerd hoe je jouw dienst aan de onze kan koppelen en het werkt zo goed dat ik het nu zelf ga doen’. Ik weet niet of je dit contractueel uitsluit en of dit überhaupt uit te sluiten is. Dat is mijn grootste angst met partnerships; er is altijd een partij die sterker is dan de ander in een partnerschap of dit wordt in de loop van de tijd zo en dan zijn kans grijpt om de hele koek over te nemen.

Hoe kijk je hier tegen aan of ben ik te paranoia?

Groet,

Erik