90. Obsessief

Beste Jan

Van dichtbij ken ik een familiebedrijf dat door de 2^de generatie ten gronde werd gericht. Een geweldig mooi bedrijf, opgebouwd in 45 jaar en failliet binnen 10 jaar nadat de 2^e generatie aan het roer kwam. De oudste zonen namen het bedrijf over terwijl de jongste zonen waarschijnlijk het meest capabel zouden zijn geweest. Jammer maar helaas.Het verbaast mij altijd hoe enorm belangrijk de impact van het top management van bedrijven is op het succes er van. Bij een klein bedrijf vind ik dit bijna vanzelfsprekend maar bij ondernemingen met duizenden en duizenden werknemers zou je toch denken dat al die mensen bij elkaar een buffer zouden zijn tegen incompetente leiders. Maar dat is dus niet zo. Zelfs de ABNAMRO, een bank van wereldformaat, was niet opgewassen tegen de gekte van hun CEO, Rijkman Groenink. Het heeft niet lang geduurd dat, vanaf het moment dat de heer Groenink CEO was, de bank gedecimeerd werd in omvang.

Welke dingen maakt de leider van een bedrijf nu zo bijzonder? Komt het doordat hij of zij uiteindelijk bepaalt waar het geld aan wordt uitgegeven? ‘Wie betaalt bepaalt’ heb ik weleens horen roepen door een boze voetbalclub eigenaar wiens team gelijk had gespeeld en direct drie van de spelers ontsloeg samen met de coach. Of is het de leider die zijn of haar mensen weet te inspireren? Of is het het aansprekende ‘waarom’ dat de sleutel is tot succes, zoals Simon Sinek vertelt.

Een van de dingen die mij opvalt bij alle ‘grote’ leiders die ik persoonlijk ken, is een bijna obsessieve focus op hun werk. De ‘zaak’ is er altijd en overal. Er is schijnbaar geen scheiding tussen werk en privé. Die scheiding zie ik wel bij (veel) werknemers. Misschien is dit wel het grootste verschil tussen een leider en zijn of haar volgers. Leider of ondernemer ben je fulltime, volger of werknemer kan je parttime zijn.

De leiders in ons bedrijf die succesvol zijn, zijn er altijd. Zij zijn maar met een ding bezig en dat is de zaak. Zij zijn zichtbaar aanwezig en zijn een wervelstorm van energie, ideeën, oplossingen en activiteiten. Degenen die die bijna obsessieve focus niet hebben zijn ook niet de sterke leiders en niet zo succesvol. Collega’s van ons die deze obsessie delen zijn ook uitermate succesvol.

Ik hoor en lees veel over het zoeken (en het worstelen van velen) naar de juiste balans tussen werk en privé (work-life balance). Ik kan mij alleen maar een dergelijke worsteling voorstellen als je baalt van je werk, of van je leven. De worsteling bestaat dan wellicht uit het feit dat je voor je geld meer zou moeten werken maar voor je persoonlijk geluk minder zou moeten werken. Of dat je je leven minder vindt op het moment dat je werkt. De succesvolle leider of ondernemer heeft geen werk. Althans, zo voelt het niet.

Succesvolle leiders zijn obsessief bezig met hun ‘werk’ omdat ze het geweldig vinden. Ze zouden niets anders willen en waarschijnlijk zouden ze het ook voor niets doen. Daarnaast is het werk geen werk maar een en al uitdading, avontuur, spanning, sensatie, voldoening, geluk, verdriet, angst, liefde, vrijheid. Kortom alles wat hen het gevoel geeft midden in het leven te staan.

Stop met werken en ga iets doen wat je bezielt en je bent een succesvol leider. Zou dat kunnen kloppen?

Groet,

Gerard