98. Over laffe leugenaars

Beste Jan

Ik ben nooit erg gesteld geweest op de meerderheid der journalisten, politici en politiek. Ik houd er niet van als mensen elkaar afkraken, manipuleren, zich niet aan hun beloftes houden, willens en wetens het publiek verkeerd inlichten, informatie achterhouden, tegen beter weten beloftes doen, hun achterban/het publiek voorliegen, andere mensen willens en wetens afbreken. Het is volledig destructief en dient uiteindelijk geen enkel doel. Ik walg daar van.De afgelopen weken ben ik terecht gekomen in deze wereld. Er ingetrokken door een leugenachtige vakbond en politici en ik ben erg geschrokken van hoe deze mensen te werk gaan (voor alle informatie zie www.Lugera.nl). Het is een en al leugen en manipulatie om de gunst van de toehoorder te winnen waarbij er geen ruimte is voor feiten. Deze mannen en vrouwen zijn ook helemaal niet geïnteresseerd in waarheidsvinding, hebben wellicht geen idee wat ‘waarachtig zijn’ inhoudt. Waarschijnlijk vindt men dat het doel de middelen heiligt en zijn niets ontziend. Deze mensen, in combinatie met journalisten die, dunkt mij, alleen maar geïnteresseerd zijn in een spectaculair kopje boven hun onbeduidend artikeltje zonder feiten en vaak klakkeloos overgenomen van andere bronnen behalve dan van de bron zelf, vormen de karikatuur van de samenleving. Het verbaast mij niets dat er zo weinig mensen stemmen en weet ik weer heel goed waarom ik geen kranten lees.

Nog meer ben ik verbaasd dat al die mensen, politieke leiders, Kamerleden, de leiders van de grootste vakbond van het land, de betreffende minister, directies van toonaangevende (controlerende) instellingen alleen met gelijkgezinden om tafel willen en niet met hun ‘tegenstanders’. Hoe kom je tot een beter inzicht als je niet met andersdenkenden in gesprek gaat?

Wij proberen een discussie panel te vormen met voor- en tegenstanders over het internationaal verlonen van arbeidsmigranten uit Midden en Oost Europa en de een na de ander geeft aan dat als ‘die en die’ komt ik niet kom want daar ga ik niet mee om de tafel. Ook veel mensen die een grote mond hebben, die precies weten hoe het zou moeten en hoe de ander het beter zou moeten doen, durven niet in het openbaar hun mening te verkondigen, durven geen standpunt in te nemen. Bang voor de reacties van anderen, bang voor hun meerderen binnen de instelling of bedrijf. Laffe leugenachtigheid en achterbaksheid en ik kan mij daar erg over opwinden, zoals u wellicht in de gaten heeft.

Ik kom dit eigenlijk niet tegen in het bedrijfsleven. In milde mate wellicht bij de grote multinationals, op de grote hoofdkantoren, maar niet zoals ik nu ervaar bij de vakbond en de linkse politici (ik ben benieuwd hoe het er bij rechts voorstaat in Nederland maar ik ben bang dat het niet veel beter zal zijn). Zal dit allemaal de reden zijn waarom de politiek zo machteloos is bij het oplossen van grote problemen?

Als je toch een leider bent van een vakbond of een politieke partij, hoe is het dan mogelijk dat je je bedient van leugens en manipulatie? Denkt de vakbonds- en politiek leider dan helemaal niet na over het belang van geloofwaardigheid? Zijn deze mensen echt verbaasd dat zij leden en stemmers verliezen? Weinig politici (Nederland kent uiteraard wel een paar ijzersterke politieke leiders) zijn in staat tot een succesvolle carrière in het bedrijfsleven. Want met liegen en bedriegen kom je in het bedrijfsleven niet ver.

Met boze en teleurgestelde groet,

Gerard