42. Nog een keer Bram

Beste Gerard

Ik houd ook van mensen die kleur geven aan de samenleving en die hun kop boven het maaiveld uitsteken. Maar egotripperij, met als enige doel om jezelf in de schijnwerpers te zetten of enkel en alleen om je eigen portemonnee te spekken: ik heb daar niets mee. En zeker wil ik die mensen niet als voorbeeld naar voren schuiven.Het type Moszkowicz als leider/ondernemer is niet waar ik voor ga. Korte termijn aanzien ten koste van de continuïteit van je bedrijf en het negeren van de verantwoordelijkheid die je hebt voor de mensen die bij je werken; ik geloof daar niet in. Ik heb al wat van die blaaskaken hun bedrijf naar de knoppen zien brengen. Ik kan er geen waardering voor opbrengen.

Verbaasd heb ik jouw laatste mail gelezen. Hoe kunnen we zo verschillend tegen iemand aankijken? Mijn primaire reactie, zoals hierboven gegeven, staat nog bol van onbegrip. Tegelijkertijd realiseer ik me dat de felheid van mijn reactie ook iets over mij zegt. Tijd voor een beetje zelfanalyse.

 Ik ben met jou van mening dat we juist mensen nodig hebben die zaken in beweging zetten. Ondernemers die risico’s nemen, innoveren, nieuwe wegen inslaan en mensen prikkelen om hun talenten te ontwikkelen. Een gezonde dosis opportunisme en zelfvertrouwen werkt aanstekelijk.
Dat zijn mooie eigenschappen waaraan anderen zich kunnen laven. Dat zijn ondernemers die hun kop boven het maaiveld uitsteken, waarbij ze anderen mee omhoog trekken.

Maar daar waar het opportunisme en zelfvertrouwen doorslaan in respectievelijk blindheid voor de realiteit en ongezond narcisme kom ik in opstand. Daar waar de ondernemer los komt te staan van zijn mensen en zijn bedrijf, en macht en angst gaan regeren, daar haak ik af. Dat zijn ondernemers die in mijn visie weliswaar nog steeds boven het maaiveld uitsteken, maar niet door hun kop op te richten maar door de rest naar beneden te duwen.

Ik realiseer me dat die laatste visie gekleurd is door mijn slechte ervaringen op dit gebied en omdat er ergens diep in mij nog een paar calvinistische trekjes huizen met hun simpele indeling van goed en kwaad. Pijnlijk om die blinde vlek bij mezelf te constateren. Daardoor ben ik niet altijd even objectief en gooi soms het kind met het badwater weg. Maar in de erkenning van een probleem zit de oplossing besloten, heeft een wijs iemand me eens voorgehouden. Dus er is nog hoop.

‘De werkelijke ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen, maar in nieuwe ogen hebben.’ Aldus een uitspraak van Marcel Proust.

Groeten

Jan