48. Het inbrekersgilde

Beste Gerard

Ik heb een sterk verhaal gehoord Gerard. Er is een denktank van het inbrekersgilde die zich heeft afgevraagd welke maatregelen de samenleving zou kunnen nemen om de resultaten van hun sector te verbeteren. De aanbeveling luidt dat de mensen meer contant geld in huis moeten nemen. Meer cash in huis stelt het inbrekersgilde instaat om de doorstroming van gelden te versnellen en dat is gunstig voor onze economie. Aldus deze onafhankelijke denkers.

Dat is natuurlijk een onzin verhaal, maar in de krant van afgelopen zaterdag stond een bericht dat hier toch erg aan doet denken. De adjunct directeur van Holland Financial Centre, een denktank van de Nederlandse financiële sector presenteerde het resultaat van hun denken: ‘De Nederlandse economie raakt steeds verder in het slop. Om daaruit te komen, moet er een einde komen aan loonmatiging. Zij pleiten voor hogere salarissen in het bedrijfsleven en bij de overheid. ‘Als de consumenten meer te besteden krijgen zal de vraag toenemen en zullen vervolgens ook de bedrijfsinvesteringen weer toenemen,’ is de simpele Keynesiaanse gedachte.

De leden van de denktank zijn vertegenwoordigers van grote banken en verzekeringsmaatschappijen die ongeveer in dezelfde tijd aangekondigd hebben dat er de komende jaren een paar duizend arbeidsplaatsen zullen verdwijnen. Nu hoef je geen grote denker te zijn om de conclusie te kunnen trekken dat deze maatregelen niet bevorderlijk zijn voor de koopkracht. De tientallen miljoenen bezuinigingen aan loonkosten betekenen een vergelijkbare daling van onze nationale koopkracht.

In feite is het probleem niet of we de bestedingen moeten stimuleren. Daar zijn de meeste het wel over eens. De werkelijke vraag is wie gaat dat betalen? Het antwoord van de denktank is: de ander. Niet de financiële sector zelf. Het is waarschijnlijk nog onvoldoende doorgedrongen dat zij zelf een belangrijke veroorzaker zijn geweest van de crisis. Ze zoeken de oplossingen buiten zichzelf en voelen zich zelfs niet bezwaard als ze het probleem nog groter maken door de vele ontslagen.

Nu werken er bij banken veel slimme adviseurs die bedrijven doorlichten voordat ze kredieten verlenen. Adviseurs die in staat zijn om bedrijfsblindheid bij ondernemingen bloot te leggen en ondernemers te stimuleren tot zelfreflectie. Zij zien bij anderen haarscherp de verstarde denkbeelden en de vastgeroeste bedrijfsprocessen. Geholpen door de stok achter de deur, in de vorm van het weigeren of stopzetten van bedrijfskredieten, kunnen zij veranderingen afdwingen. Anderen dwingen tot zelfreflectie is echter een stuk eenvoudiger dan reflectie op het eigen handelen. Het wordt tijd dat de financiële denktank de blik eens meer naar binnen richt en interne en externe vakmensen inschakelt om de eigen sectorblindheid te onderzoeken.

Maar hebben wij ook een stok achter de deur om dat af te dwingen? Ja, die hebben we. Laten we ervoor zorgen dat onze ondernemingen minder afhankelijk worden van banken. Zorg voor een zelfkritische blik in de organisatie. Voorkom bedrijfsblindheid, verzet tijdig de bakens en creëer eigen vermogen en financiële buffers in gunstige tijden. De afhankelijkheid van banken verminderen heeft tijd nodig, maar de beloning is groot. Ondernemers worden weer baas in eigen bedrijf en hoeven zich niet langer te schikken naar de grillen en de starheid van de bankensector. We laten de bankenadviseurs niet meer ongevraagd inbreken in onze bedrijven.

Groeten

Jan