107. Ik word ik

Hallo Gerard,

Uiteraard ben ik het eens met de inhoud van je laatste column. Maar er moet me iets van het hart. Zoals je schetst ben je om te faciliteren dat beslissingsbevoegdheden en ideeën bij je collega’s liggen en ben je bezig het kennisniveau van deze medewerkers te verhogen. En om dit te bewerkstelligen zijn er trainingen nodig. Op dat punt loop je vaak vast. En daar zit je tegenstrijdigheid.

Je praat over dat je faciliterend wilt zijn voor je collega’s maar om dit te implementeren de kennisoverdracht zo moeizaam verloopt. Want als IK geen tijd heb om training te geven of om erop toe te zien er niets gebeurt en als IK vindt dat een probleem niet wordt opgelost neem IK het over en als laatste heeft de IK er toch moeite mee als anderen een andere aanpak hebben dan jij.

Je wilt faciliteren in plaats van de ‘baas’ te zijn, maar de voorwaarde om dit te bewerkstelligen saboteer je. Je hebt het alleen maar over je eigen ik. Sta je er wel echt achter dat verantwoordelijkheden worden gedelegeerd. Het is alsof je tegen je kind zegt ‘ga maar leren fietsen’ maar ondertussen houdt je de fiets aan de achterkant vast. Zo komt ze nooit vooruit en dat alleen maar omdat je bang bent dat ze misschien anders fietst dan jij of dat je kind een andere route kiest of dat als je geen tijd hebt je je kind niet meer in de gaten kunt houden.

Ben je bang dat als je je kind loslaat zij of hij je niet meer nodig heeft ? Is dat de reden dat het trainen van je medewerkers niet soepel verloopt? Je bent toch altijd nodig, ze vergeten toch niet van wie ze het hebben geleerd en wie hun de kans heeft gegeven?

Als deze trainingen soepel verlopen en je medewerkers beter worden geeft het jou de tijd om te doen wat een ondernemer moet doen. Het bedenken van een strategie voor de komende jaren en deze kan alleen maar beter worden omdat je medewerkers kwalitatief beter zijn geworden en je daarom input van een hogere kwaliteit leveren waardoor jouw eindproduct, namelijk de strategie ook weer beter wordt.

Groet,

Erik