6. Het hoofdgerecht

 6. Het hoofdgerecht

Dag Gerard

Ik wil nog even verder ingaan op het thema bedrijfscultuur. Dat het belangrijk is daar zijn we het wel over eens. Veelal wordt de bedrijfscultuur in aansprekende volzinnen vastgelegd en gebruikt in de externe communicatie via bijvoorbeeld reclame uitingen en wervingsacties voor medewerkers. De bedrijfscultuur als uithangbord en lokkertje voor klanten, werknemers en andere belanghebbenden. Daar is niets mis mee. Natuurlijk presenteert iemand zijn bedrijf zo goed mogelijk naar buiten. Alleen moet de cultuur in het bedrijf niet te ver af komen te staan van het beeld dat naar buiten wordt gebracht. De vlag moet de lading wel blijven dekken.

Een grote gedrevenheid, een waanzinnige ambitie en innovatiedrang (de vlag), mooi uitgespreid op een cultuurbedje van integriteit, creativiteit, compassie, ontvankelijkheid, liefde voor jezelf en de ander, schoonheid, groei & ontwikkeling en overvloed (de lading). Ziedaar, de bedrijfscultuur van Lugera als ik het goed heb geciteerd. Dat lijkt me een recept waar een drie sterrenrestaurant wel iets moois van zou kunnen maken.

Maar we praten niet over een restaurant maar over een bedrijf. En jij bent een van de koks van dat bedrijf. Samen met je partners bepaal jij of het een drie sterren bedrijf wordt of een doorsnee bedrijf. Hoe doe je dat nu? Hoe maak je van een recept – de cultuur op papier – een smaakvol gerecht?

Net als een gerecht heeft een bedrijfscultuur twee belangrijke componenten. Een gerecht bestaat uit een aantal basisingrediënten plus de aankleding van het gerecht zodat het er aantrekkelijk uitziet voor de gasten. De niet zichtbare waarden als integriteit, creativiteit enz. vormen de basisingrediënten van de cultuur. Dit zijn de diepere drijfveren van de onderneming die door zouden moeten werken in het gedrag en het handelen van alle medewerkers in het bedrijf. De kwaliteit van deze waarden en de manier waarop deze geïnternaliseerd zijn in het bedrijf geven richting aan de gedrevenheid, de ambitie en de innovatiedrang. Het gedrag dat zichtbaar is voor de klanten en de rest van de buitenwereld.

De kunst is om het interne en het externe deel van een bedrijfscultuur als een accordeon met elkaar te laten samenwerken. Lukt dat niet en komt de buitenkant los te staan van de binnenkant dan wordt bedrijf minder geloofwaardig. Bijvoorbeeld. Een waanzinnige ambitie om de beste mensen aan te trekken kan in praktijk wel eens beperkt worden door de onderliggende waarde van integriteit en betrokkenheid bij de ander. Waar kies je dan voor? Toch maar die medewerker binnenhalen al strookt de wijze waarop niet helemaal met de waarden van je bedrijf? Of dan maar niet aannemen? Kies je voor de ongebreidelde ambitie of kies je voor het consequent hanteren van de bedrijfswaarden? Hoe sterk is de lijm tussen de innerlijke waarden en het uiterlijk gedrag?

Wat me nu zo blij maakt is die vierde component die aan jouw trainingsprogramma voor de Country Managers is toegevoegd. De waarden van jullie bedrijf als cultuurlijm. Je lijkt me een goede kok Gerard.

Groeten Jan