110. Niet getreurd

Hoi Erik,

Werken op het Leidscheplein heeft me erg veel geleerd. Wat een geweldig bijbaantje was dat. Weet je nog dat ik Cor, de kroegeigenaar, had voorgerekend dat hij 50% meer tafeltjes en stoelen kwijt kon op het terras en dat hij de investering in een paar maanden terugverdiend zou hebben bij mooi weer? Binnen een week stonden de extra tafeltjes en stoelen er.En geen reden voor verdriet Erik. Ik neem afstand van mijn management taken om die over te laten aan mensen die er veel beter in zijn zodat ik weer fulltime kan gaan ondernemen. Ik probeerde uit te leggen dat ik mij juist niet met het managen van het bedrijf bezig moet houden omdat mijn Slowaakse en Roemeense collega’s (Danka en Bogdan) hier beter in zijn en ik (en ook de andere partners) hen eigenlijk alleen maar in de weg lopen.

Als ik doe waar ik het best in ben (ondernemen) help ik hun, mijzelf en het bedrijf veel meer dan dat ik aan hun zijde mij met de dagelijkse gang van zaken bemoei. En nu ik dus al enkele weken bewust probeer mij nergens mee te bemoeien schrik ik ervan hoeveel ik mij liet opslokken door van alles en nog wat. En wat een limiterend effect dit had op de persoonlijke ontwikkeling van mijn collega’s. De voorlopige keerzijde is wel dat het voor een toenemende werkdruk en lichtelijke chaos zorgt maar we denken en hopen allemaal dat dit tijdelijk is.

Ik ben me suf aan het coachen, trainen en uitleggen. Dat wel. Maar ik zie alleen maar blije gezichten om me heen en dat geeft de burger weer moed. Ik moet nu denken aan Egbert die mij vertelde dat zijn management team hem op een dag had gevraagd om nog maar een keer per maand op de zaak te komen en zich helemaal niet meer te bemoeien met de dagelijkse gang van zaken. Dat was even slikken maar hij vond het geweldig en sindsdien gaat het ook beter met zijn bedrijf. Hij houdt zich bezig met de strategie, onderneemt weer en het gaat hem geweldig goed.

Dus wee de ondernemer/manager/leider/eigenaar van elk bedrijf die denkt dat hij of zij onmisbaar is en maar blijft hangen in dezelfde routine; je doet jezelf, je collega’s en je bedrijf tekort. Niet alleen zou je jezelf continue moeten ontwikkelen om het uitdagend en zinvol te houden zodat je je bedrijf laat groeien, je collega’s hebben deze stimulans nodig om gemotiveerd te blijven. De top performers (en eigenlijk iedereen) kunnen niet gedijen onder een verstikkend management en zullen niet geneigd zijn om lang te blijven en zullen en kunnen ook zeker niet tot het uiterste gaan. En voor succes is dit juist broodnodig.

Dus ga ik weer als een ‘dolle hond’ aan de slag en onze onderneming een nieuwe fase in loodsen. En met alles wat ik in al die jaren heb geleerd, zoals jij ook schrijft, ben ik veel efficiënter en scherper geworden waardoor ik een hoop fouten zal vermijden en nieuwe fouten zal maken.

En wat fouten maken betreft. Daar ben ik nooit bang voor geweest en ik denk altijd maar dat als mijn fouten minder kosten dan de opbrengsten van alles wat ik goed doe dan schrijf ik onder de streep zwarte cijfers.

Groet,

Gerard