120. Hoe meer geduld, hoe sneller alles gaat

Beste Erik

Misschien zijn moslims de voorgangers van de westerse DADD’s want als ik het goed heb mogen dochters van moslims ook niet daten en eigenlijk heel veel dingen niet. En dus let op: ‘hoe meer je iets onderdrukt, hoe sterker het bij je naar boven komt’.Voor het selecteren van geschikte kandidaten zijn enorm veel technieken en mogelijkheden en zeker ook veel wetenschappelijk onderbouwde testen. Dat niet iedereen dit doet komt omdat veel mensen het bestaan er niet van weten of de tijd en geld er niet aan willen besteden. Als ik jullie werkwijze zo beoordeel lijkt het mij dat jullie ook een enigszins wetenschappelijke aanpak hebben omdat jullie cijfers geven. Het goede van die cijfers is dat je een redelijk objectieve norm krijgt (indien het steeds dezelfde mensen zijn die deze cijfers geven op basis van steeds dezelfde selectie criteria). Als je die cijfers vastlegt per kandidaat en deze cijfers steeds weer terug laat komen in de periodieke evaluaties dan krijg je inzicht in de hoogte van de cijfers bij intake in vergelijking met de prestaties bij de evaluatie. En zo krijgen (over tijd) je cijfers van het sollicitatiegesprek een voorspellende waarde.

Trekken aan een dood paard heeft geen zin zoals het waarschijnlijk zinloos is om mensen met uitroeptekens te veranderen in mensen met vraagtekens. Echter de wereld is niet zwart-wit en alle mogelijke nuances komen voor. Wij hebben allemaal onze vraagtekens en uitroeptekens. Onze stokpaardjes waar wij denken de wijsheid in pacht te hebben door onze ervaring en successen worden afgewisseld met zaken waar wij juist weer onzeker over zijn.

Ik herinner mij een mooi voorbeeld van een collega die niet vooruit te branden was. Hij was onze magazijnman in Hluk (een klein dorpje in Tsjechië) van onze douanevrije loodsen voor schoenen die wij als importeur en groothandel o.a. in Tsjechië verkochten. Hij maakte heel veel fouten, er kwam weinig uit zijn handen, het leek net of hij niets begreep en ik herinner mij dat ik heel vaak met mijn hoofd tegen de muur heb willen bonken uit pure wanhoop over het gebrek aan eigenlijk alles bij hem.

Echter hij was een geweldig aardige vent. Deed echt super zijn best. Een hartverwarmend persoon die zo lief en aardig was voor alles en iedereen dat ik hem gewoonweg niet kon ontslaan. Ik besloot toen om heel geduldig met hem te zijn, hem bij te staan met raad en advies, hem te helpen waar mogelijk samen met de andere collega’s (want iedereen was gek van hem).

En toen geschiedde een wonder in mijn ogen. Na 6 maanden had hij alles onder controle. De complete logistiek liep vanaf die tijd helemaal perfect. En na nog een paar maanden runde hij het hele kantoor en sindsdien is daar nooit meer iets noemenswaardig fout gegaan. Een groot deel van het succes in Tsjechië kan op zijn conto worden bijgeschreven.

Dit vond plaats tussen 1991 en 1996 toen ik de distributie van schoenen opzette in Slowakije en Tsjechië. Ik ben de naam vergeten van die collega maar die achterhaal ik nog wel. Ik ken mensen die zijn naam niet vergeten zijn. Een bijzonder iemand en ik ben benieuwd hoe het hem vergaan is nadat ik bij dat bedrijf weg ben gegaan. Heb jij weleens zo iemand gehad?

Groet,

Gerard