75. Stop de bonussen

Beste Gerard,

Ik ben het helemaal eens met je, het probleem is dat er zoveel mis is gegaan dat betrokken verantwoordelijke partijen, lees politici en toezichthouders geen enkel risico meer willen lopen en dus hun hakken in het zand zetten bij nieuwe ontwikkelingen. Hoe doorbreken we dit? Wie steken er als eersten hun hoofd boven het maaiveld en bukken op tijd om niet neergemaaid te worden?

Bij ons komen naast de gewone beleggingswerkzaamheden regelmatig projecten langs waar geld voor wordt gezocht. Aan ons wordt dan gevraagd of we hier geïnteresseerd in zijn en er naar willen kijken. In 2012-2013 is dat zo’n 6-7 keer gebeurd. Ik zal hiervan enkele bespreken en de redenen aangeven waarom wij hier niets mee hebben gedaan. In het volgende artikel zal ik je een nieuw initiatief beschrijven dat wel gaat lukken.

Begin 2013 kwam een Nederlandse ondernemer langs die reeds veel geld had gestoken in een zeepproduct. In Amsterdam zijn diverse winkels allemaal op primeposities waar je het product kunt kopen. De bedenker had dit product vanuit de VS overgenomen en patenten gekocht in Israël en de VS om dit als enige in Nederland te kunnen verkopen.

De kosten om op prime locaties verkooppunten te hebben waren hoog. Ook sleutelgeld moest van te voren betaald worden en verkoopmedewerkers moesten worden getraind en aangesteld om verkopen mogelijk te maken. De eerste jaren waren verliesgevend en in 2012 leken eindelijk zwarte cijfers geschreven te worden. Ik wilde exact weten wat de verliezen in 2010 en 2011 waren en wilde de jaarrekeningen hebben. Ik werd maar aan het lijntje gehouden, maar was niet van plan ook maar iets te investeren voordat ik alle gegevens boven tafel had. Vervolgens ging de ondernemer een volgende kraal aan zijn activiteiten toevoegen: hij wilde de i-Centers in de grote steden kopen om ook daar vanuit de prime locaties de Apple accessoires te verkopen. Hij had met de banken inmiddels een moeizame relatie, maar had wel zonder enig beding de i-Centers gekocht terwijl financiering nog niet rond was. Hij wilde van mij weten wat ik ervoor wilde hebben om de aandelen van deze onderneming aan de man te brengen. Hier ligt de crux van het verhaal: ik wilde er helemaal niets voor hebben, maar moest er van overtuigd zijn dat de onderneming waarde had en een behoorlijke groei ging doormaken. Daar dit niet waargemaakt kon worden en de uiteindelijk gekregen jaarrekeningen een desastreus beeld gaven haakten wij af. De onderneming kon de i-Centers niet afnemen, banken werkten niet mee en investeerders kwamen niet over de brug. Uiteraard werd vervolgens het faillissement aangevraagd.

Afgelopen weken is de Rabo weer negatief in het nieuws gekomen inzake de verkoop van derivaten om het renterisico te beperken. De verkopers kregen behoorlijke bonussen om deze producten aan het mkb te verkopen, maar vertelde hier vaak niet bij dat als de rente verder zou dalen het product extra geld ging kosten. Het belang van de klant stond duidelijk niet centraal. Het is triest te constateren dat na LegioLease, de beleggingshypotheken en woekerpolissen er weer een product in de markt is geplaatst welke de klanten veel geld kostten. De enige manier om dit tegen te gaan is dit soort producten voor niet professionele partijen te verbieden en/of het bonussysteem helemaal op zijn kop te gooien voor bankmensen. Slechts als de performance en de klanten tevreden zijn mogen bankmedewerkers beloond worden. Ook in deze gevallen geldt: KIS: ‘keep it simple’.

Groet,

Jan Stam